Γιάννης Αγγελόπουλος

Γιάννης Αγγελόπουλος
Γέννηση	1881 Αθήνα
Θάνατος	1943
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Ιδιότητα	τραγουδιστής
Όργανα	φωνή

Ο Ιωάννης Αγγελόπουλος (Αθήνα, 1881 - 5 Δεκεμβρίου 1943) ήταν Έλληνας βαρύτονος.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και η οικογένειά του καταγόταν από τη Δημητσάνα, συγγένευε δε με τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄. Ήταν απόφοιτος του Ωδείου Λόττνερ και αρχικά έψαλλε σε εκκλησία των Αθηνών. Ήταν επίσης κανταδόρος. Ζήτησε να εισαχθεί στη χορωδία του ελληνικού μελοδράματος το καλοκαίρι του 1907 ή 1908. Δεν είναι γνωστό εάν εμφανίσθηκε και στο Θέατρο Διονύσια αμέσως μετά την λήξη των παραστάσεων στο Θέατρο Αρνιώτη, το καλοκαίρι του 1907.

Τραγούδησε για πρώτη φορά Ριγκολέττο στη Σμύρνη ή την Θεσσαλονίκη το 1910 με το Εθνικό Μελόδραμα του Διονυσίου Λαυράγκα, αντικαθιστώντας τον Κων/νο Βακαρέλλη. Έλαβε μέρος στην καλλιτεχνική περιοδεία του θιάσου στο Βουκουρέστι και την Οδησσό το 1913-14, όπου διακρίθηκε σε Ριγκολέττο και Ερνάνη. Επίσης συμμετείχε σε παράσταση του Ερνάνη στο Βουκουρέστι το 1913. Αποσπάσθηκε από τον θίασο του ελληνικού μελοδράματος στην Οδησσό, μαζί με τον Ιωάννη Κοκκίνη, χάριν προσωπικών ρεσιτάλ και εμφανίσεων στο εξωτερικό. Το 1913 εμφανίσθηκε στο Θέατρο Χεβιδιέ του Καΐρου, πάλι με τον Ριγκολέττο.

Το 1916 έλαβε μέρος σε παράσταση της Τόσκα στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών με συμπρωταγωνιστές τους Ελένη Βλαχοπούλου και Νικόλαο Μωραΐτη. Το ίδιο έτος συμμετείχε και στην παράσταση της όπερας Πρωτομάστορας (Άρχοντας) του Μανώλη Καλομοίρη. Τον Μάρτιο του 1916 συμμετείχε στην παράσταση της όπερας Μποέμ από τον Ελληνικό Μουσικό Θίασο του Αποστόλου Κονταράτου στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Το 1916 συμμετείχε στην παράσταση της όπερας Μάρτυς του Σπυρίδωνος Φιλίσκου Σαμάρα από τον Ελληνικό Μουσικό Θίασο υπό την διεύθυνση του συνθέτη. Εμφανίσθηκε με το ελληνικό μελόδραμα στο Θέατρο Ολύμπια μετά την άνοιξη του 1916. Τον Δεκέμβριο του 1916 έλαβε μέρος στη παράσταση του έργου Το Δακτυλίδι της Μάνας (Σωτήρης) του Μανώλη Καλομοίρη.

Τον Μάρτιο του 1919 συμμετείχε σε συναυλία που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη ο Μανώλης Καλομοίρης με την ιδιότητά του ως Επιθεωρητής των Στρατιωτικών Μουσικών, μαζί με τον βαθύφωνο Γιώργο Λουλούδα και τον οξύφωνο Ν. Μυλωνά. Το 1919 συμμετείχε στον μελοδραματικό θίασο που χρηματοδότησε ο Λυκούδης με την μετάκληση του οξυφώνου Οδυσσέα Λάππα. Διακρίθηκε για τις ερμηνείες του στα έργα Τόσκα, Καβαλερία Ρουστικάνα, Αΐντα και Κάρμεν.

Το 1920 έλαβε μέρος στην πρώτη παράσταση στην Ελλάδα της όπερας Αλιείς μαργαριταριών του Ζoρζ Μπιζέ. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους, έφυγε για σπουδές στην Ιταλία με υποτροφία του Μαρή Εμπειρίκου. Σπούδασε με τον Μπόργκι και εμφανίσθηκε σε ιταλικά θέατρα τιμώμενος και από τον βασιλιά της Ιταλίας, Βίκτωρα-Εμμανουήλ. Συναγωνίσθηκε σε επιτυχία στον ρόλο του Ριγκολέττο τον Κάρλο Γκαλέφι και τον Απρίλιο του 1922 εμφανίσθηκε στο Τεάτρο Μάσιμο του Παλέρμο με μεγάλη επιτυχία στον ρόλο αυτόν. Το 1923 επρόκειτο να εμφανισθεί σε θέατρα του Μιλάνου και της Ρώμης αλλά ακύρωσε τις υποχρεώσεις του ύστερα από την επίθεση του ιταλικού στόλου στην Κέρκυρα.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1924, ερχόμενος από την Αλεξάνδρεια. Εμφανίσθηκε ξανά στον Ριγκολέττο με το έκτο ελληνικό μελόδραμα κατά την θεατρική περίοδο 1924-25. To 1924 τραγούδησε σε έναν πολύ επιτυχημένο Ερνάνη, υπό την διεύθυνση του Δ. Λαυράγκα, τιμητική παράσταση για την Ελένη Θεοδωρίδου-Βλαχοπούλου, μαζί με τους Μιχάλη Βλαχόπουλο και Νικόλαο Μωραΐτη. Αργότερα έδρασε και ως θιασάρχης. Ο Θίασος Ιωάννη Αγγελόπουλου-Αλεξάνδρου Κυπαρίσση εμφανίσθηκε στο Θέατρο Μοντιάλ (πρώην Θέατρο Πανελλήνιον) τον Οκτώβριο του 1925.

Το 1926 εκμεταλλευόμενος τον θαυμασμό του Θ. Πάγκαλου προσπάθησε να ελκύσει το ενδιαφέρον της πολιτείας στα χρόνια προβλήματα του ελληνικού μελοδράματος. Έναν ακόμα Ριγκολέττο έκανε το 1927 με το σωματείο Ελληνικόν Μελόδραμα υπό την διεύθυνση του Διονυσίου Λαυράγκα. Το 1927 περιόδευσε με θίασό του σε Κρήτη, Πάτρα και Ζάκυνθο και το επόμενο έτος σε Κεφαλληνία, Αθήνα (στο Θέατρο Αλάμπρα), Μυτιλήνη και Χίο. Το καλοκαίρι του 1928 ο θίασος όπερας-οπερέτας των Ι. Αγγελόπουλου-Γ. Ιατρού έδωσε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη. Το 1929 τραγούδησε Τζοκόντα με τους Ελένη Θεοδωρίδου-Βλαχοπούλου και Νικόλαο Μωραΐτη. Το 1930-31 συμμετείχε σε θίασο του ελληνικού μελοδράματος που περιόδευσε σε Πρέβεζα, Λευκάδα και αργότερα μετέβη στην Πάτρα. Συμμετείχε σε παραστάσεις στο Θέατρο Ολύμπια το 1930 όπου, το 1931, παραστάθηκε και η Διδώ του Διονύσιου Λαυράγκα. Έλαβε μέρος σε παράσταση του έργου Δακτυλίδι της Μάνας του Μανώλη Καλομοίρη το 1931 υπό την διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου. Έναν ακόμα πετυχημένο Ριγκολέττο έκανε την θεατρική περίοδο 1931-32 στο Θέατρο Ολύμπια. Έλαβε μέρος σε παράσταση του έργου Το Δακτυλίδι της Μάνας την άνοιξη του 1933 από τον Εθνικό Μελοδραματικό Όμιλο.

Το καλοκαίρι του 1933 περιόδευσε με το ελληνικό μελόδραμα σε Πελοπόνησσο, Μεσολόγγι, Αγρίνιο, Άρτα, Ιωάννινα. Τον Μάϊο του 1936 έδωσε την τελευταία του παράσταση του Ριγκολέττο στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Επίσης συνέπραξε στην Τραβιάτα με την Ελβίρα ντε Ιδάλγο.

Το 1939 τέθηκε επικεφαλής του κρατικού θιάσου Όπερας-Οπερέτας του Εθνικού Θεάτρου. Αποσύρθηκε τραγουδώντας Φαβορίτα (Αλφόνσο) του Γκαετάνο Ντονιτσέττι.

Είχε παντρευτεί την κόρη του Ευαγγέλου Παντοπούλου, Φιφή, με την οποία απόκτησε τέσσερα παιδιά.

Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1943. Οι γερμανικές Αρχές απέστειλαν τιμητικό απόσπασμα στην κηδεία του, παρότι ο ίδιος, ως ένθερμος πατριώτης, "τους μισούσε".

Έχει φωνογραφήσει δίσκους με άριες από όπερες και ελληνικά τραγούδια.

Πηγές

• Μιχαήλ Ράπτης, Επίτομος ιστορία του Ελληνικού Μελοδράματος και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Αθήνα 1989
• Γεώργιος Κουσουρής, Έλληνες αρχιτραγουδιστές του μελοδράματος, Πειραιάς 1978